مقدمه
تجاوز نظامی عراق با پشتیبانی و حمایت دو ابر قدرت و همراهی حکومتهای وابسته و با هدف نابودی انقلاب اسلامی و یا جلوگیری از صدور آن، به نظام مقدس جمهوری اسلامی تحمیل گردید. تحلیل آنان چنین بود که نهال نوپای انقلاب و حکومت دینی آمادگی و توانایی مقاومت نداشته و در همان روزهای اولیه سقوط میکند. مخصوصا که روشنفکران منفعل و تربیت شده در غرب و نفوذ کرده در بخشهایی از مدیریت اجرایی کشور چراغ سبزهایی به دشمنان بیرونی نشان داده بودند، لکن همین جنگ ناخواسته بار دیگر امت اسلامی و اقشار مختلف را انسجام بخشید و یکی از مهمترین عوامل تداوم انقلاب در دهه اول گردید. حقیقتا این تهدید بزرگ به یک فرصت برای نشان دادن حقانیت و مواضع الهی و مردمی و ضد استکباری تبدیل گردید و جنگ تحمیلی را به دفاعی مقدس و مبارک تبدیل نمود. حضور هشیارانه، یک پارچه، مقتدرانه مردم، و پیوند عمیق آنان با رهبری، بسیاری از خطرات و تهدیدات احتمالی را کنار زد تا جایی که نفاق داخلی و نفوذهایی که تا سطح ریاست جمهوری برای خود جایگاه کسب کرده بودند رسوا و افشاء گردیده و ناچار شدند صحنه انقلاب و کشور را با ذلت ترک کرده و به سوی اربابان غربی خود فرار کنند.
- ۰ نظر
- ۲۰ آبان ۹۳ ، ۰۷:۱۰